Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Κανένας δεν κέρδισε, εκτός ίσως από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, ο οποίος “ξεφορτώθηκε” τους “ενοχλητικούς” εσωκομματικούς και μετέτρεψε το κόμμα από πολυσυλλεκτικό – αρχών σε καθαρά αρχηγικό. Μιλάμε για απόλυτη κυριαρχία στο πολιτικό σκηνικό αυτή τη στιγμή μεν, εύθραυστη και ευάλωτη δε, λόγω Γ’ μνημονίου και εφαρμοστικών νόμων που θα έρθουν.
Επίσης, κερδίζει και εγγράφει σοβαρότατη υποθήκη για το μέλλον από τις ψήφους των 222 στο Γ’ μνημόνιο. Σε οποιαδήποτε περίπτωση διαφοροποίησης των άλλων κομμάτων, αυτά θα έρχονται ενάντια στην προηγούμενη στάση τους αλλά και στον ιδεολογικό προσανατολισμό και τη στρατηγική τους (Ευρώπη).
– Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πολύ πιο ομοιογενής, απαλλάσσεται από στελέχη της επαναστατικής αριστεράς με τις ακραίες ρητορικές και ξορκίζει οριστικά τη “δραχμή”
– Η Ν.Δ. ουσιαστικά χάνει στήριξη στην κοινωνία (δείτε απόλυτο αριθμός ψήφων, όχι ποσοστό), πράγμα που σημαίνει ότι ο πολιτικός χώρος δεν εκπροσωπείται, ο κ. Μεϊμαράκης έχει πιάσει το μέγιστο των δυνατοτήτων και προφανώς απαιτείται γρήγορη αλλαγή αρχηγού & ιδεολογικής φυσιογνωμίας. Αν θέλει να ξαναμπεί στο πολιτικό παιχνίδι η Ν.Δ. πρέπει να εγκαταλείψει τα άκρα (ακροδεξιά ατζέντα ασφάλειας, νεοφιλελευρισμός οικονομικός, κλπ) και να στραφεί στο “μεσαίο χώρο” ο οποίος διαχρονικά της δίνει δυναμική νίκης.
– Η Χ.Α. δεν ενισχύθηκε όσο εμφανιζόταν προεκλογικά, μάλλον έχασε τελικά από την ανάληψη πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία Φύσσα. Αν δεν είχε διωχθεί δικαστικά και αν δεν είχε αποκλειστεί από το διάλογο, ήδη θα ήταν ήδη εκτός βουλής…. Το ποσοστό της μεγεθύνεται λόγω της αποχής.
– Το ΠΑΣΟΚ παρόλο που αυτοεμφανίζεται ενισχυμένο, στην πραγματικότητα είναι χαμηλότερα από το άθροισμα ΠΑΣΟΚ – ΚΙΔΗΣΟ – ΔΗΜΑΡ του Ιανουαρίου. Και εδώ μεγέθυνση ποσοστού λόγω αποχής. Οδεύει ολοταχώς προς εξαφάνιση.
– Το ΚΚΕ ουσιαστικά έχασε, διότι μπορεί να εμφανίζει τυπικά ίδιο ποσοστό, αν συνυπολογιστεί και η αποχή έχει λιγότερους ψηφοφόρους. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να απαντήσει στα σημερινά προβλήματα.
– Το ΠΟΤΑΜΙ κατέρρευσε, χάνοντας πάνω από 150.000 ψήφους. Αποδεικνύεται ότι αξιόλογες μονάδες (ως άτομα) δεν συνιστούν κατ’ανάγκη και αξιόλογο σύνολο. Επίσης, σαφέστατη η κρίση ιδεολογικής ταυτότητας: Λίγο κεντροαριστερά, ευρωπαϊσμός, μεταρρύθμιση αλλά ταυτόχρονα και νεοφιλελεύθερα μορφώματα… Όλα αυτά μπερδεύουν τους ψηφοφόρους. Επίσης, ο κ. Θεοδωράκης δυσκολεύεται να πείσει στο ρόλο του αρχηγού.
– Ανεξάρτητοι Έλληνες: Περισσότερο νεκρανάσταση μετά το μνημονιακό “θάνατο”, παρά οτιδήποτε άλλο. Τα περί πολέμου από δημοσκόπους δεν είναι και πολύ σοβαρά… Ουσιαστικά συσπείρωσε τη βάση του με τον κίνδυνο μη εκλογής. Έχασε περίπου 100.000 ψήφους από τον Ιανουάριο. Καθίζηση, αλλά επισκιάζεται από την επίτευξη του στόχου τους, δλδ την είσοδο στη βουλή.
– Λεβέντης: Συγκέντρωσε ψήφο διαμαρτυρίας, συμπάθειας, ελέους. Οι τοποθετήσεις στην προεκλογική περίοδο εξόχως γραφικές. Ασθμαίνοντας συγκέντρωσε 70.000 ψήφους παραπάνω από τον Ιανουάριο, οπότε λόγω της αποχής κατέβηκε το κατώφλι εισόδου και μπήκε στη βουλή με το ζόρι. Τουλάχιστον περίεργη η υπερπροβολή από τα μέσα τις τελευταίες 2 εβδομάδες… Δεν πρόκειται να έχει κανένα πολιτικό μέλλον, διότι ακριβώς δεν αποτελεί πολιτική πρόταση. Φαινόμενα των καιρών…
– Λαφαζάνης: Με το ζόρι 150.000 ψήφους, το σχεδόν 3% και η για λίγο μη είσοδος είναι και εδώ λόγω της στρέβλωσης που προκαλεί η αποχή. Τρόμαξε το εκλογικό σώμα με τη ρητορική του εθνικού νομίσματος και συγκέντρωσε ψήφους απελπισμένων και ακραίων. Οδεύει προς εξαφάνιση.
– Τα λοιπά, κάτω του 1% κόμματα, απλά δεν μπορούν για διαφορετικούς λόγους το καθένα, να συγκινήσουν την κοινωνία.
Η κυβέρνηση σχηματίζεται άνετα με 145 + 10 αλλά δεν προβλέπω μακροημέρευση λόγω οικονομικού περιβάλλοντος και μνημονιακών υποχρεώσεων. Σύντομα θα τα ξαναλέμε …προεκλογικά όπως φαίνεται…
Ν.Β.