Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Τώρα που αποκαταστάθηκε η πολιτική σταθερότητα και ελπίζουμε ότι η επόμενες εκλογές θα αργήσουν ώστε να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στην οικονομία να λειτουργήσει, το κρίσιμο ζήτημα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι το τι θα συμβεί με τις τράπεζες.
Το τραπεζικό ζήτημα (πρόβλημα) είναι πολύπλευρο, με πολλές και διαφορετικές πτυχές, οι οποίες αλληλοσυνδέονται και προφανώς αλληλοεπηρεάζονται.
Οι τράπεζες στερούνται κεφαλαίων, λόγω της παρατεταμένης έντονης ύφεσης της οικονομίας, λόγω του καταστροφικού PSI που τους προκάλεσε σημαντική ζημιά, λόγω του ότι οι δανειολήπτες αδυνατούν σε τεράστιο ποσοστό (γίνεται λόγος για 50%) να εξοφλήσουν τα δάνεια τους. Επίσης, η ταμειακή βάση των τραπεζών έχει συρρικνωθεί λόγω της υπερφορολόγησης των πολιτών, επειδή οι φόροι τα τελευταία χρόνια πληρώνονται από αποταμιεύσεις παρά από νεοαποκτηθέν εισόδημα… Παράλληλα, η οικονομική αβεβαιότητα, το άσκοπο δημοψήφισμα και οι άστοχες πολιτικές αποφάσεις των προηγουμένων ετών και μηνών, ανάγκασαν τους πολίτες υπό το φόβο κουρέματος να αποσύρουν τις αποταμιεύσεις τους ή να τις μεταφέρουν σε ασφαλή καταφύγια εκτός ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Επίσης, είναι υπερδανεισμένες (ELA και άλλα σχετικά δανειοδοτικά σχήματα, εταιρικά τους ομόλογα, κλπ), με επιτόκια πολύ μεγαλύτερα από τα ισχύοντα σήμερα.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις διάφορες εποπτικές πρόνοιες της Ε.Κ.Τ. ως προς την κεφαλαιακή επάρκεια, αλλά και την κατακόρυφη απαξίωση των στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών (επενδύσεις σε ακίνητα, επενδύσεις κινητές αξίες, κλπ) τότε αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι το πρόβλημα είναι κυριολεκτικά τερατώδες.
Για τους παραπάνω λόγους, είναι προφανές ότι οι περιορισμοί στις κινήσεις (Capital Controls) θα συνεχίσουν να ισχύουν για μεγάλο ακόμα χρονικό διάστημα. Όπως επίσης θα συνεχίσει και η δυσκολία των τραπεζών να δανειοδοτήσουν την οικονομία και τις επιχειρήσεις ώστε να αυξηθούν οι κύκλοι εργασιών.