Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Αρχίζει πια να γίνεται πολύ προβλέψιμη η κυβέρνηση Τσίπρα: Όταν όλα πάνε …χάλια (δημοσκοπήσεις, κοινωνική κατακραυγή λόγω φορολογίας, φιάσκο με τηλεοπτικές άδειες, γκάφες υπουργών, ιδιωτικοποιήσεις, κόκκινα δάνεια, υπαναχωρήσεις υποσχέσεων κλπ), τότε θυμάται να επαναφέρει το θέμα του της απομείωσης του κρατικού χρέους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων σε Ευρωπαϊκά όργανα και κράτη, αποκλείεται να ασχοληθεί κανείς με το δικό μας χρέος.
Ακόμα όμως και αν συνέβαινε αυτό, που είναι εντελώς απίθανο λόγω εκλογών στην Γερμανία, άρνησης άλλων κρατών και εμπλεκομένων ευρωπαϊκών θεσμών, διαφορών Ευρώπης – ΔΝΤ και πάλι για εμάς δεν θα υπήρχε καμία ορατή ωφέλεια:
Ο λόγος της επταετούς καταστροφικής μας πορείας στα δημόσια οικονομικά και στην εθνική οικονομία, δεν είναι άλλος από την άγρια υπερφορολόγηση (πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία υποτίθεται ότι εφαρμόστηκε για να γίνουν τα προϊόντα μας και η οικονομία μας τελικά, ανταγωνιστικότερη). Η φορολόγηση ειδικά από την “πρώτη φορά αριστερά” και μετά, πλέον πρέπει να είναι μακράν η χειρότερη στον κόσμο, πράγμα που από μόνο του ακυρώνει κάθε οικονομική δραστηριότητα, διώχνει μακριά κάθε πιθανό επενδυτή και παράγει μόνο φοροδιαφυγή, λουκέτα, ανέργους και φτώχεια.
Σε επίρρωση των παραπάνω για για την τεκμηρίωση τους, μπορεί όποιος θέλει να δει τα σχετικά με την καμπύλη Laffer. (περιληπτικά, όταν η αύξηση φόρου ξεπερνά ένα κρίσιμο σημείο, η είσπραξη μειώνεται αντί να αυξάνει). Όποιος είναι αντικειμενικός και αληθινά γνώστης δεν αμφισβητεί την παραπάνω θέση.