Είναι λύση στο ελληνικό πρόβλημα η αλλαγή νομίσματος;

Γράφει ο Νίκος Βούστρος

Νίκος ΒούστροςΈρχεται διαρκώς στο δημόσιο διάλογο, όλο και συχνότερα, το ζήτημα του νομίσματος. Στο παρόν άρθρο θα επιχειρηθεί να καταγραφούν οι διάφορες απόψεις που σχετίζονται με το ζήτημα, αλλά και να αναλυθούν στο μέτρο του δυνατού οι πραγματικές του διαστάσεις.

Τι είναι το νόμισμα; Τι είναι το Ευρώ;

Με τη λέξη νόμισμα δεν νοείται η μορφή, αλλά το μέσο: Δεν εννοούμε το κέρμα ή χαρτονόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, αλλά τη συναλλακτική μονάδα που χρησιμοποιείται για τις ανταλλαγές των αγαθών μέσα σε μια οικονομία.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια μέθοδο καταγραφής αξίας ενός αγαθού, υλικού ή άϋλου και ταυτόχρονα ένα μέσο υλοποίησης συναλλαγών.

Οι κοινωνίες χρησιμοποίησαν πρώτα το σύστημα του αντιπραγματισμού για τις συναλλαγές μεταξύ των μελών τους, δηλαδή κάθε ένας ο οποίος είχε περίσσεια αγαθών, τα αντάλλασσε με άλλα, ώστε να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Αυτό δημιούργησε σταδιακά την εξάπλωση του εμπορίου αλλά έθεσε και τους σχετικούς περιορισμούς.

Έπρεπε να βρεθεί ένα κοινά αποδεκτό μέσο συναλλαγής. Αυτό ήταν το νόμισμα, δηλαδή κάποιο πολύτιμο είδος, σε περιορισμένη φυσικά ποσότητα (κομμάτια χρυσού π.χ.) ώστε να διατηρεί υψηλή αξία, ώστε μέσω της μετατροπής σε τεμάχια του να γίνονται οι συναλλαγές.

Το νόμισμα άρχισε ήδη να χρησιμοποιείται συστηματικά ως μέσο πραγματοποίησης συναλλαγών αλλά και μέσο αποτίμησης – καταγραφής αξίας, από την ελληνική αρχαιότητα. Αργότερα, έγινε η καθολική υιοθέτηση του.

Στη σύγχρονη εποχή, υιοθετήθηκαν από τις διάφορες κυβερνήσεις διάφορα νομισματικά συστήματα, άλλες φορές συνδεδεμένα με κάποιο συγκεκριμένο πολύτιμο αγαθό, άλλες όχι.

Στη χώρα μας, μέχρι την είσοδο μας στην Οικονομική & Νομισματική Ένωση, ως νόμιμο μέσο συναλλαγών και επίσημο νόμισμα είχε υιοθετηθεί η δραχμή.

Η δραχμή ήταν ένα εθνικό νόμισμα, τον έλεγχο του οποίου διατηρούσε η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Έτσι, η κυβέρνηση είχε ένα εργαλείο χάραξης οικονομικής πολιτικής, στην ουσία μπορούσε κατά το δοκούν να αυξάνει ή να μειώνει την ποσότητα του κυκλοφορούντος χρήματος (νομίσματος) και να επιδρά έτσι στα διάφορα οικονομικά μεγέθη και τις μεταβλητές της οικονομίας.

Read more

Happy birthday μνημόνιο!

Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Δνων Σύμβουλος Αλφαστάρ
Ειδικός επικοινωνίας & τεχνολογίας

Νίκος ΒούστροςΈγραφα σε προηγούμενο άρθρο μου (Οι «Αγιάννηδες» της διπλανής πόρτας και οι δυό Ελλάδες της κρίσης): “Η χώρα μας μετράει πέντε πολύ δύσκολα χρόνια οικονομικής κρίσης. Στα χρόνια αυτά ακούσαμε πολλά – όχι πάντα αληθή ή ακριβή, γεμίσαμε επίδοξους σωτήρες οι οποίοι παρέλαζαν κυριολεκτικά μπροστά μας σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από τότε, πλειοδοτώντας σε παροχές και αντιμνημονιακή επαναστικότητα προεκλογικά, για να μετατραπούν άλλοι ταχύτατα και άλλοι βραδύτερα, σε θλιβερούς συνεχιστές της κατάστασης εκείνης την οποία μανιωδώς κατήγγειλαν νωρίτερα…”

Σήμερα λοιπόν, είναι μια μέρα ορόσημο: Το παλιό γνωστό μας μνημόνιο (με τις τροποποιήσεις του φυσικά) έχει τα …γενέθλια του. Σαν σήμερα ήταν, πριν πέντε ακριβώς χρόνια όπου με …θριαμβευτικό τρόπο μας ανακοινώθηκε η προσφυγή μας στο “μνημόνιο” και τους μηχανισμούς του. Μάλιστα, για να περάσει “αναίμακτα” από το καθεστώς της εποχής, παρουσιάστηκε επικοινωνιακά σαν μια αναπόφευκτη μεν λόγω της ανάγκης μας λύση, αλλά βαθιά αλληλέγγυα δανειοδότηση από φίλους και εταίρους της “Ευρώπης” και των “διεθνών θεσμών”.

Παράλληλα, ενώ η όλη προσπάθεια υπογείως συζητείτο επί μήνες, παρουσιάστηκε στο εσωτερικό κάτι σαν ένα μεγαλειώδες και ευεργετικό δάνειο ένα άλλο σχέδιο Μάρσαλπου θα βοηθούσε δήθεν την πραγματική ελληνική οικονομία να ξεφύγει από τα προβλήματα της κρίσης χρέους – δανεισμού του 2009, η οποία ξεκίνησε ως παράγωγη της διεθνούς κρίσης του 2008 λόγω της αμερικανικής κρίσης των εκεί στεγαστικών τραπεζών.

Φυσικά, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τον Έλληνα πολίτη, το μόνιμο υποζύγιο δηλαδή που φορτώνεται διαχρονικά στην πλάτη του τις αμέτρητες ανοησίες των πολιτικών του και κυρίως των διαπλεκομένων συμφερόντων που τον καταδυναστεύουν δεκαετίες τώρα.

Υποτίθεται, ότι θα ερχόταν μια μεγάλη οικονομική βοήθεια, μαζί με την οποία, βρε αδελφέ, θα μας βοηθούσαν αυτοί οι καλοί, φιλέλληνες και φιλάνθρωποι τύποι των τραπεζών και των θεσμών να λύσουμε και τα “διαρθρωτικά μας προβλήματα” και γενικώς, να μας κάνουν ένα …εκσυγχρονισμό τέλος πάντων, γιατί ως γνωστόν είμαστε και κακομαθημένοι τεμπέληδες φοροφυγάδες, στο κάτω κάτω.

Αυτή ήταν η κυρίαρχη προπαγάνδα της εποχής και μεταξύ μας, δεν έλλειψαν οι αφελείς που το πίστεψαν.

Λίγο το ότι μας αρέσουν τα εύκολα συμπεράσματα και οι αφορισμοί, λίγο το μεσογειακό ταμπεραμέντο μας που μας κάνει να ξεχνάμε την ευθυκρισία και την επιστημονική ανάλυσηστο σπίτι, λίγο που έχουμε αυτή τη διαχρονική ελληνική φαντασίωση το να περιμένουμε δηλαδή το μεγάλο …γκουρου – σωτήρα που θα μας σώσει, δεν θέλαμε και πολύ να τα πάρουμε στα σοβαρά αυτά τα πράγματα…

Ποια όμως ήταν η πραγματικότητα;

… ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ …

Read more