Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Δνων Σύμβουλος Αλφαστάρ
Ειδικός επικοινωνίας & τεχνολογίας
Έγραφα σε προηγούμενο άρθρο μου (Οι «Αγιάννηδες» της διπλανής πόρτας και οι δυό Ελλάδες της κρίσης): “Η χώρα μας μετράει πέντε πολύ δύσκολα χρόνια οικονομικής κρίσης. Στα χρόνια αυτά ακούσαμε πολλά – όχι πάντα αληθή ή ακριβή, γεμίσαμε επίδοξους σωτήρες οι οποίοι παρέλαζαν κυριολεκτικά μπροστά μας σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από τότε, πλειοδοτώντας σε παροχές και αντιμνημονιακή επαναστικότητα προεκλογικά, για να μετατραπούν άλλοι ταχύτατα και άλλοι βραδύτερα, σε θλιβερούς συνεχιστές της κατάστασης εκείνης την οποία μανιωδώς κατήγγειλαν νωρίτερα…”
Σήμερα λοιπόν, είναι μια μέρα ορόσημο: Το παλιό γνωστό μας μνημόνιο (με τις τροποποιήσεις του φυσικά) έχει τα …γενέθλια του. Σαν σήμερα ήταν, πριν πέντε ακριβώς χρόνια όπου με …θριαμβευτικό τρόπο μας ανακοινώθηκε η προσφυγή μας στο “μνημόνιο” και τους μηχανισμούς του. Μάλιστα, για να περάσει “αναίμακτα” από το καθεστώς της εποχής, παρουσιάστηκε επικοινωνιακά σαν μια αναπόφευκτη μεν λόγω της ανάγκης μας λύση, αλλά βαθιά αλληλέγγυα δανειοδότηση από φίλους και εταίρους της “Ευρώπης” και των “διεθνών θεσμών”.
Παράλληλα, ενώ η όλη προσπάθεια υπογείως συζητείτο επί μήνες, παρουσιάστηκε στο εσωτερικό κάτι σαν ένα μεγαλειώδες και ευεργετικό δάνειο – ένα άλλο σχέδιο Μάρσαλ – που θα βοηθούσε δήθεν την πραγματική ελληνική οικονομία να ξεφύγει από τα προβλήματα της κρίσης χρέους – δανεισμού του 2009, η οποία ξεκίνησε ως παράγωγη της διεθνούς κρίσης του 2008 λόγω της αμερικανικής κρίσης των εκεί στεγαστικών τραπεζών.
Φυσικά, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τον Έλληνα πολίτη, το μόνιμο υποζύγιο δηλαδή που φορτώνεται διαχρονικά στην πλάτη του τις αμέτρητες ανοησίες των πολιτικών του και κυρίως των διαπλεκομένων συμφερόντων που τον καταδυναστεύουν δεκαετίες τώρα.
Υποτίθεται, ότι θα ερχόταν μια μεγάλη οικονομική βοήθεια, μαζί με την οποία, βρε αδελφέ, θα μας βοηθούσαν αυτοί οι καλοί, φιλέλληνες και φιλάνθρωποι τύποι των τραπεζών και των θεσμών να λύσουμε και τα “διαρθρωτικά μας προβλήματα” και γενικώς, να μας κάνουν ένα …εκσυγχρονισμό τέλος πάντων, γιατί ως γνωστόν είμαστε και κακομαθημένοι τεμπέληδες φοροφυγάδες, στο κάτω κάτω.
Αυτή ήταν η κυρίαρχη προπαγάνδα της εποχής και μεταξύ μας, δεν έλλειψαν οι αφελείς που το πίστεψαν.
Λίγο το ότι μας αρέσουν τα εύκολα συμπεράσματα και οι αφορισμοί, λίγο το μεσογειακό ταμπεραμέντο μας που μας κάνει να ξεχνάμε την ευθυκρισία και την επιστημονική ανάλυση …στο σπίτι, λίγο που έχουμε αυτή τη διαχρονική ελληνική φαντασίωση το να περιμένουμε δηλαδή το μεγάλο …γκουρου – σωτήρα που θα μας σώσει, δεν θέλαμε και πολύ να τα πάρουμε στα σοβαρά αυτά τα πράγματα…
Ποια όμως ήταν η πραγματικότητα;
… ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ …
Read more
Από αμηχανία έως δυσκολία δείχνει η στάση του πρωθυπουργού στην εισήγηση στο υπουργικό συμβούλιο: