Σχόλιο ημέρας: Τι κρύβεται πίσω από τη συκοφάντηση των δανειοληπτών;

Γράφει ο Νίκος Βούστρος

Νίκος Βούστρος

Επειδή ακούγονται διάφορες κραυγές και υστερίες για “στρατηγικούς κακοπληρωτές” καιρός είναι να βάλουμε στη σωστή τους βάση για τη δημόσια συζήτηση μερικά πράγματα:

1. Ο ίδιος ο όρος “στρατηγικός κακοπληρωτής” είναι ακόμα μια από τις πολλές ανοησίες που κατά καιρούς εφευρίσκει το τραπεζικό σύστημα για σπιλώσει συλλήβδην τους δανειολήπτες. Είναι ακόμα ένας από τους πολλούς κακοποιημένους όρους και ανόητους νεολογισμούς που δεν λένε απολύτως τίποτα. Είναι σαν τις “συστημικές τράπεζες του τραπεζικού συστήματος” – είχα γράψει παλαιότερα, δεν επεκτείνομαι.

2. Αν θέλουν να γίνει ουσιαστική συζήτηση, να μας πουν πόσο τοις εκατό του συνόλου ήταν τα κόκκινα δάνεια πριν την κρίση: Ήταν 6,5% ή όχι και σήμερα πλησιάζουν το 60%; Πόσο ήταν διαχρονικά; και αν ήταν ποτέ πάνω από 5% του συνόλου τα κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα; Εξαιρούνται τα βιομηχανο-εφοπλιστικά, διότι αυτά ήταν πάντα κόκκινα συνήθως…

3. Να μας πουν τεκμηριωμένα και με επίβλεψη ειδικών εκτός τραπεζικού τομέα την αναλογία “κοκκινίσματος” του κάθε δανείου, πόσες δόσεις πληρώθηκαν και πόσες όχι.

Δεν είναι το ίδιο αυτός που πήρε ένα δάνειο τα έφαγε και εξαφανίστηκε με αυτόν που πλήρωσε 5-10-15 χρόνια και στο τέλος του μείωσαν το μισθό ή του έκλεισαν την επιχείρηση και ΔΕΝ μπορεί πια να πληρώσει…

Φυσικά απαιτείται και αναλυτική στατιστική τεκμηρίωση κατά κλάδο (μισθωτοί, επαγγελματίες, δ. υπάλληλοι, κλπ) αλλά και κατά τομέα της οικονομίας (πρωτογενής – μεταποίηση – υπηρεσίες) – Η ανάλυση αυτή είναι παραπάνω από απαραίτητη αν θέλεις να εκφράσεις σοβαρή άποψη – Προϋποθέτει φυσικά να είσαι σοβαρός άνθρωπος για να θέλεις κάτι τέτοιο…

4. Να μας πουν επίσης, πόσο τοις εκατό του συνολικού ποσού των ανείσπρακτων σήμερα δανείων προέρχεται από καταχρηστικές τραπεζικές πρακτικές και δόλιες επιβαρύνσεις, πανωτόκια, κλπ…

Όσο δεν ακούγονται συγκεκριμένα στοιχεία, παρά αφηρημένοι και γενικευμένοι αφορισμοί και κατηγορίες κατά πάντων, τόσο οι απόψεις αυτές δεν έχουν καμία αξία.

5. Γενικότερα, η συκοφάντηση των δανειοληπτών ως “στρατηγικοί κακοπληρωτές” – “συστηματικοί” ήθελαν να εννοήσουν οι κακομοίρηδες, δηλαδή αυτός που συστηματικά επαναλαμβάνει κάτι, αλλά είναι λίγο δύσκολο να βρεις στο χώρο τους ανθρώπους που να γνωρίζουν σωστά ελληνικά – δεν επεκτείνομαι… Η συκοφάντηση αυτή λοιπόν είναι ακριβώς το ίδιο “εργάκι” με τη συκοφάντηση των επαγγελματιών παλαιότερα ως “φοροφυγάδες“, με απώτερο σκοπό της τεχνηέντως καλλιεργούμενης αντιπάθειας τη σύγκρουση μεταξύ δανειοληπτών και καταθετών (κοινωνικός αυτοματισμός – ξέρετε πια τι είναι αυτό) …

Και γιατί να το κάνουν αυτό θα ρωτήσει ο καλόπιστος αναγνώστης;

Μα για να επιρρίψουν την ευθύνη όταν συμβεί το κούρεμα των καταθέσεων στους δανειολήπτες ώστε να την αποφύγουν οι τραπεζίτες

Είναι “μανούλες” σε κάτι τέτοια… Θυμηθείτε το!

Ν.Β.