Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Αυτό το πρόπλασμα συμφωνίας στο χθεσινό Eurogroup δείχνει ότι οι πιστωτές αποφάσισαν να αρκεστούν προσωρινά στο σφαγιασμό των συντάξεων και στον καταιγισμό φόρων που είναι κυριολεκτικά προ των πυλών και έτσι αποφάσισαν να μη μας υποχρεώσουν σε αυτή τη χρονική στιγμή να νομοθετήσουμε και τα προληπτικά μέτρα περικοπών (τον αυτόματο “κόφτη”), μέσω της βουλής.
Αυτό που η ανεκδιήγητη κυβέρνηση μας επιχειρεί να μας παρουσιάσει σαν “μεγάλη επιτυχία” (το να μη νομοθετηθεί ο αυτόματος “κόφτης”) είναι μια αστειότητα και μισή:
- Από τυπικής & θεσμικής πλευράς, δεν θα μπορούσε ποτέ να ισχύσει νόμος χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο ή ενεργοποιούμενος κατά περίπτωση
και
- Από πολιτικής πλευράς, η κυβέρνηση θα κατέρρεε αν επιχειρούσε να το ψηφίσει, όχι βέβαια από τις αντιδράσεις των θεσιθήρων βουλευτών της, αλλά από τις κοινωνικές αντιδράσεις, τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες.
Κουτοπόνηρα λοιπόν και σε αγαστή συνεργασία με τους πιστωτές, σκαρφίστηκαν ακόμα μία μεθόδευση: Τον ανεκδιήγητο μηχανισμό αλλαγής των δαπανών μέσω προεδρικών διαταγμάτων (με απόφαση του πρωθυπουργού δηλαδή), ο οποίος θα κουρεύει κατά το δοκούν τις αμοιβές (μισθούς, συντάξεις) των ελλήνων πολιτών και θα εξαθλιώνει τη χώρα, όσο και όπως θέλουν οι δανειστές της. Φυσικά και χωρίς να δίνουν λογαριασμό πουθενά.
Άρα λοιπόν, δεν πρόκειται ούτε για νίκη ούτε για θρίαμβο: Έφεραν τον κόφτη από το …παράθυρο, ο οποίος θα λειτουργεί με μια απλή απόφαση του πρωθυπουργού και την τυπική διαδικασία του προεδρικού διατάγματος, χωρίς κοινοβουλευτική διαδικασία, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και παρακάμπτοντας τον εκάστοτε υπουργό οικονομικών!
Μια ακόμα μεγαλειώδης κουτοπονηριά και μια μεθόδευση πλανητικού μεγέθους!
Σχετικά με το χρέος:
Τι πήραμε; Απολύτως τίποτα! Μια υπόσχεση ότι ίσως αρχίσει να συζητείται το θέμα το …2018, μόνο αν είμαστε “καλά παιδιά” και εφαρμόσουμε τα πάντα, πετσοκόψουμε τους πάντες στις μειώσεις και στους φόρους (διάβαζε μεταρρυθμίσεις κατά τη μνημονιακή γλώσσα) και φυσικά, πάλι με τη ρητή δέσμευση από πλευράς μας ότι δεν θα χάσει κανείς πιστωτής τίποτα! Το πολύ πολύ να μεταφέρουμε καμιά πληρωμή στο μέλλον δηλαδή, πληρώνοντας φυσικά και αυξημένους τόκους για την καθυστέρηση!
Καμία μνεία σε ελάφρυνση της εξοντωτικής φορολογίας, τίποτα για οικονομική ανάπτυξη, τίποτα για παραγωγική ανασυγκρότηση, τίποτα για την ανεργία, τίποτα, τίποτα, τίποτα……..
Όσο για τα χαμόγελα και τις θριαμβολογίες: “Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη“…
Θυμηθείτε το…
Ν.Β.