Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Για γέλια και για κλάματα η κυβερνητική άποψη περί τηλεοπτικών αδειών και επίσης εντελώς υποκριτική. Εξυπηρετεί μονάχα τον έλεγχο της επικοινωνίας και το χάρισμα της σε ημέτερους, με προφανή ανταλλάγματα από τους ευεργετηθέντες (νεο)καναλάρχες:
Ο υπουργός επικρατείας Νίκος Παππάς μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ τόνισε “Ο αριθμός των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών προέκυψε διότι είναι γνωστό ότι το φάσμα δεν είναι απεριόριστο, και κυρίως ότι έπρεπε να λυθεί το κεντρικό πρόβλημα που έχει αναδειχθεί μέσα από τη λειτουργία των ιδιωτικών σταθμών άνευ άδειας όλα αυτά τα χρόνια, που είναι το πρόβλημα της βιωσιμότητας και της διαπλοκής“.
Το φάσμα συχνοτήτων χωρά πολύ περισσότερους από 4 σταθμούς, σήμερα 4 έχουμε; Ή η κυβέρνηση έχει κάποια πληροφορία ότι θα συρρικνωθεί μυστηριωδώς η χωρητικότητα των συχνοτήτων; Αστεία πράγματα! Προφάσεις εν αμαρτίαις!
Ως προς την “προστασία” των εργαζομένων, ο ισχυρισμός ότι η ρύθμιση αυτή τους προστατεύει, είναι πραγματικά εξωφρενικός: Είναι σαν λέμε ότι αν απολύσουν τους πάντες προκαταβολικά, τότε δεν θα κινδυνεύουν μελλοντικά από απόλυση… Λογική νηπιαγωγείου…
Βιωσιμότητα και Διαπλοκή; Ποιος θα εμποδίσει τους 4 να προσχωρήσουν στη διαπλοκή; Ο αριθμός τους; Αστεία πράγματα…
[έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις τι σημαίνει ο μικρός αριθμός παικτών σε μια αγορά: Αυτομάτως προκαλούνται ολιγοπώλια και εναρμονισμένες πρακτικές και ο νοών νοείτω…]
Η βιωσιμότητα, έχουν καταλάβει ότι εξαρτάται και από αντικειμενικούς τρίτους παράγοντες και δεν ορίζεται …δια νόμου (σαν κι αυτόν που θα …καταργούσε τα μνημόνια ίσως!); Δηλαδή, αν η αγορά για τους δικούς της λόγους (ύφεση, ή εμφάνιση νέων διαφημιστικών τεχνολογιών όπως π.χ. διαδίκτυο) αποφασίσει να πληρώνει λιγότερα, τι θα γίνει; Θα κάνουν τα τέσσερα κανάλια δύο ή ένα;
Επιπλέον, και επί της ουσίας, η ρύθμιση των 4 σταθμών πλήττει σοβαρά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη πληροφόρηση (οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε τι τραβήξαμε σε αυτή τη χώρα στις εποχές της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. και μέχρι τα 80’s) και επίσης είναι εντελώς ασύμβατη με βασικά ευρωπαϊκά κεκτημένα και πρόνοιες, αυτά της ελεύθερης πρόσβασης στην πληροφόρηση αλλά και της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης της επιχειρηματικότητας.
Προφανώς με την πρώτη προσφυγή στα Ευρωπαϊκά ή εθνικά αρμόδια όργανα, το ιδιοτελές και στερούμενο κάθε λογικής αυτό νομικό κατασκεύασμα θα καταπέσει σαν χάρτινος πύργος, προκαλώντας φυσικά για ακόμη μία φορά τη σοβαρή δυσφήμιση της χώρας.
Φυσικά, δεν θα πρέπει να νομισθεί ότι με τα παραπάνω επικροτώ τις αθέμιτες πρακτικές των σημερινών καναλιών, ούτε τις κατά καιρούς εντελώς πειρατικές εκπομπές τους. Για μη μιλήσουμε για το κόψιμο και ράψιμο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στα μέτρα των συμφερόντων των μετόχων των σταθμών, των μετόχων οι οποίοι συνήθως είναι και κρατικοί προμηθευτές ή εργολάβοι.
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν διορθώνεις ένα στρεβλό περιβάλλον με δικτατορικής νοοτροπίας λογικές, με κλείσιμο ενημερωτικών μέσων, με άδειες στους κολλητούς…
Το διορθώνεις όταν επιβάλλεις σοβαρούς, αδιάβλητους και σταθερούς κανόνες λειτουργίας, σε όλα τα επίπεδα, αφήνοντας όμως την αγορά να λειτουργήσει και τον πολίτη να αποφασίσει!
Ν.Β.