Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Δνων Σύμβουλος Αλφαστάρ
Ειδικός επικοινωνίας & τεχνολογίας
Σήμερα στο περιθώριο της συνόδου των G20 ο γερμανός υπουργός οικονομικών κ. Σόϊμπλε προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Δεν είμαστε εμείς που έχουμε ανάγκη ένα πρόγραμμα. Η Γερμανία δεν έχει ανάγκη ένα πρόγραμμα. Είμαι έτοιμος να δώσω όλη τη βοήθεια που θέλουν, αλλά, αν δεν θέλουν τη βοήθειά μου, πολύ καλά»
Στην παραπάνω λιτά διατυπωμένη με τρείς φράσεις θέση, μπορούμε να δούμε συνοπτικά την όλη γερμανική αντίληψη σχετικά με το πως αντιμετωπίζουν “φίλους” και “εταίρους” όπως η χώρα μας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Τι μας λέγει λοιπόν εδώ ο αγαπητός “φίλος” & “εταίρος” κ. Σόϊμπλε;
Μας λέγει ουσιαστικά ότι όποιος έχει (οικονομική) ανάγκη δεν έχει δικαιώματα, ουσιαστικά ότι δεν μπορεί να είναι ισότιμος συνομιλητής και ισότιμος εταίρος. Άρα λοιπόν, καταργεί de facto την αρχή της ισότητας των χωρών που είναι μία από τις θεμελιώδεις πολιτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μετατοπίζει το κέντρο πολιτικής ισχύος της Ε.Ε. στους έχοντες οικονομική ισχύ.
Επίσης μας λέγει ότι στην Ευρώπη που οραματίζεται, η βοήθεια (του) είναι κάτι το προσωπικό και μονομερές, δεν έχει θεσμική υπόσταση και ότι όποιος τη θέλει (τη βοήθεια “του”), θα πρέπει να την πάρει με τους δικούς του και μόνον όρους, τους οποίους έχει το δικαίωμα κάθε φορά μονομερώς να καθορίζει και οι άλλοι έχουν βέβαια το δικαίωμα να σιωπούν. Ενδεχομένως και να τον ευχαριστούν. Αλλά μέχρι εκεί προφανώς είναι τα δικαιώματα που επιθυμεί να μας εγκρίνει ο κ. Σόϊμπλε και όσοι ταυτίζονται με την οπτική του και την πολιτική του.
Και μιας και πολύ αγαπούν οι φίλοι μας γερμανοί τους όρους “βοήθεια” και “διάσωση“, ας δούμε λίγο τι είναι η “βοήθεια”, σύμφωνα φυσικά με τη γερμανική οπτική των πραγμάτων:
Αναφερόμενοι στη “βοήθεια” τους προς την Ελλάδα, εννοούν κυρίως τις πιστώσεις που ενέγραψαν και μετέφεραν προς τη χώρα μας (τους πιστωτές της για την ακρίβεια), στα πλαίσια των μηχανισμών EFSF (European Financial Stability Facility), ESM (European Stability Mechanism), αλλά και διμερών συμφωνιών, συνολικού ύψους περί τα 56 δισ. Ευρώ.
ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΜΩΣ:
- Ότι τα κεφάλαια αυτά, ΔΕΝ είναι ΔΩΡΟ, αλλά ΔΑΝΕΙΟ με επαχθείς μάλιστα όρους, το οποίο επιστρέφεται κανονικά και με τόκο. Δεν πρόκειται ασφαλώς για βοήθεια όπως την αποκαλούν, αλλά για μια πολύ πετυχημένη (για εκείνους) ΕΠΕΝΔΥΣΗ και ένα ακόμα δυσβάσταχτο ΧΡΕΟΣ για εμάς. Πολλώ δε μάλλον, όταν οι πιστώσεις αυτές πληρώνουν απευθείας παλαιότερα δάνεια και ποτέ δεν έχουν κυκλοφορήσει μέσα στην πραγματική ελληνική παραγωγική οικονομία.
Ας δούμε όμως εδώ και μια άλλη παράμετρο:
- Οι γερμανοί ωφελούνται προκλητικά και δευτερευόντως από τη δική μας κρίση. Πως; Πολύ απλά, επειδή και εκείνοι δανείζονται από τις αγορές, ως κράτος, όσο χειροτερεύουν τα πράγματα για εμάς, τόσο περισσότεροι τοποθετούν τα χρήματα τους στα γερμανικά ομόλογα οι διεθνείς επενδυτές και οι αγορές. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτές συνωστίζονται για να αγοράσουν γερμανικά ομόλογα (θεωρούνται καταφύγιο ασφάλειας) και μάλιστα καθώς υπάρχει υπερβάλλουσα ζήτηση της προσφοράς, οι γερμανοί εκβιαστικά μηδενίζουν ή καθιστούν αρνητικά τα επιτόκια προς τους δικούς τους δανειστές!!!
Ας πάρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, στο διπλανό διάγραμμα (δεδομένα από bloomberg 9/2/2015):
Πρόκειται για την ιστορική καμπύλη επιτοκιακής απόδοσης των γερμανικών 2ετών ομολόγων. Σήμερα, για να επενδύσει κάποιος τα μετρητά του στο εν λόγω γερμανικό ομόλογο, αντί να εισπράξει τόκο στη λήξη, θα πληρώσει τόκο 0,20% !!!
Έτσι, η γερμανία λόγω αφενός των χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ και της αυξημένης αβεβαιότητας και οικονομικής ανασφάλειας για τις επενδύσεις, καταγράφει κέρδη (εξοικονομήσεις ορθότερα) δισεκατομμυρίων Ευρώ, πάνω στη δική μας πλάτη φυσικά, αλλά και των άλλων εθνών του ευρωπαϊκού νότου.
Σύμφωνα με πληροφορίες από ερωτήσεις στο γερμανικό κοινοβούλιο, αυτές οι ωφέλειες εμφανίζονται στο γερμανικό προϋπολογισμό ως “διαφορές επιτοκίων” και κυμαίνονται από 8 – 17 δισ. Ευρώ το ΕΤΟΣ.
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα που δημοσίευσε το London School of Economics, από το 2009 και μετά, λόγω διαφοράς επιτοκίων, το όφελος αυτό για τη Γερμανία φτάνει τα 80 δισ. Ευρώ.
Παρόμοια οφέλη φυσικά υπάρχουν και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν συνεισφέρει στο μηχανισμό…
Διόλου άσχημα κέρδη από τη δυστυχία των άλλων, έτσι;
[Παρεμπιπτόντως, αυτός είναι και ο λόγος που όσοι γνωρίζαμε, γελούσαμε όταν ακούγαμε δικούς μας να ζητούν Ευρω-ομόλογα και λοιπές σαχλαμάρες…]
Γι’ όλους τους παραπάνω λόγους λοιπόν, οι “φίλοι” και “εταίροι” γερμανοί, αλλά και οι χώρες δορυφόροι τους, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας συκοφαντούν και να μας υβρίζουν, να μας αποκαλούν τεμπέληδες και απατεώνες, διότι στην πραγματικότητα, εμείς εργαζόμαστε και εκείνοι (μας) παίρνουν τόκους!
Επίσης, θα τους συνιστούσα να είναι λίγο πιο διαλλακτικοί, διότι αν συμβεί το οποιοδήποτε ευρω-ατύχημα μαζί μας, θα εκτοξευτούν και τα δικά τους επιτόκια και το μόνο που δεν θα τους νοιάζει τότε είναι αυτά που μας δάνεισαν… Οι συνέπειες από τυχόν domino effect θα είναι κυριολεκτικά ανυπολόγιστες για εκείνους και ας κομπορρημονούν σήμερα ότι δεν έχουν καμία ανάγκη…