Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν οι στρατιώτες στη νήσο Ρω έπραξαν υπό το κράτος φόβου και έβαλαν με τροχιοδεικτικά από πανικό ή αν ήταν εκτέλεση προκαθορισμένης αντίδρασης που υπάκουε σε κανόνα εμπλοκής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο μία γλώσσα και αυτή είναι η γλώσσα της ισχύος.
Και η απόδειξη αυτού που λέω:
Όταν το 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου στην κρίση του Σισμικ σχεδόν τους είπε έμπρακτα Μολών Λαβέ, έκαναν αμέσως πίσω και κερδίσαμε μια δεκαετία ηρεμίας.
Το αντίστροφο ακριβώς συνέβη στην κρίση των Ιμίων, δέκα χρόνια αργότερα, όπου κάναμε πίσω ταπεινωμένοι και φοβισμένοι, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να θέτουν σήμερα ζητήματα αδιανόητα πριν 10-20 χρόνια…
Όσο κι αν είναι μεμονωμένο το περιστατικό, είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα οι προκλήσεις θα μειωθούν …θεαματικά.
Και μη γελιέστε, οι τακτικές και οι πρακτικές της Τουρκίας δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τον ίδιο τον Ερντογάν ή τον όποιο κάθε φορά πολιτικό ή δικτάτορα επικρατεί.
Η Τουρκία υλοποιεί με συνέπεια πολλές δεκαετίες τώρα το ίδιο ακριβώς σχέδιο, ακριβώς με τις ίδιες τακτικές, το οποίο είναι το εξής απλό: Διαρκής επέκταση και εξάπλωση σε βάρος όλων των γειτόνων της.
Οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται το χρόνο σε …αιώνες και όχι σε …τετραετίες όπως εμείς…
Το μεγάλος τους πρόβλημα αυτή την περίοδο δεν είμαστε εμείς. Είναι η διάλυση της οικονομίας τους στο εσωτερικό και απομόνωση και η απώλεια συμμαχιών στο εξωτερικό.
Αν λύσουν αυτά, τότε θα γίνουν πραγματικά επικίνδυνοι…
Ν.Β.