Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Όσο στην πολιτική μας θα κυριαρχούν ζητήματα όπως “Μαρέβες” ή “ταξίδια στο Παρίσι”, λύση στα πραγματικά προβλήματα των εκατομμυρίων πολιτών δεν μπορεί να υπάρξει…
Αν είναι ανίκανοι ή εντελώς αδιάφοροι, ας το κρίνει ο καθένας. Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι το “μαύρο χάλι” που βιώνουμε όλοι γύρω μας, αν όχι στους εαυτούς μας ή στις οικογένειες μας, τουλάχιστον σε κάποιο ή κάποια άτομα του συγγενικού μας περιβάλλοντος.
Δυστυχώς, πολιτική πρόταση ουσίας δεν υπάρχει από πουθενά. Ακούμε ευχολόγια, ακούμε ασυναρτησίες, ακούμε προσδοκίες, ακούμε προτάσεις του …αέρα.
Δεν ακούμε δυστυχώς από καμία κατεύθυνση ούτε συγκεκριμένη στρατηγική για τη χώρα και τους πολίτες, διότι μόνο αυτοί έχουν σημασία – δεν έχουν τα μακροικονομικά στατιστικά και λειτουργικά αποτελέσματα των κρατικών ταμείων – ούτε φαίνεται στον ορίζοντα και κάποια ελπίδα.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;
Την παροιμιώδη κυβερνητική ανικανότητα μιας κυβέρνησης η οποία εκδίδει ανακοινώσεις σαν να είναι αντιπολίτευση ή σαν να μην ευθύνεται για τίποτα η ίδια, ή που καμιά φορά βάζει το κόμμα να καλεί σε …αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και “αγώνες”;; Φαιδρά πράγματα… Δεν θέλουμε να ακυρώσουμε το (όποιο) έργο της, αλλά κάτι άλλο εκτός από την περίθαλψη στα εκατομμύρια των ανασφάλιστων και τη διάσωση τους από τα κοράκια των ιδιωτικών ασφαλιστικών, δεν μπορούμε να βρούμε…
Την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία σύσσωμη ψήφισε το καλοκαίρι του 2015 μετά το κωμικοτραγικό δημοψήφισμα όλες τις πρόνοιες του τρίτου μνημονίου και τώρα έρχεται σε μια αποθέωση της δημαγωγίας να κατηγορήσει πολιτικά τα μέτρα που η ίδια ψήφισε, ποντάροντας στο ότι οι πολίτες δεν έχουν διαβάσει το τρίτο μνημόνιο; Που ζητά μονότονα πρόωρες εκλογές, λες και αυτό θα λύσει τα τερατώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα… Το προσωπικό πρόβλημα του καθενός από τα στελέχη της, δηλαδή την επαναφορά στην “καρέκλα”, μπορεί να λύσει… Για των πολιτών τα προβλήματα πάντως, τα αμείλικτα πραγματικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, το αντίθετο, μια εκλογή με πιθανότητα ακυβερνησίας, μόνο προβλήματα θα προσέθετε. Δεν πειράζει, όμως, αρκεί να γυρίσουν στις “καρεκλίτσες” οι αξιότιμοι κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης και …όλα καλά… Εξαίσου φαιδρή πολιτική πρόταση.
Το ΠΑΣΟΚ / Συμπαράταξη; Τείνει να εξελιχθεί σε …κόμμα των συνταξιούχων, σε μια απύθμενη εσωστρέφεια, η οποία βεβαίως αποτελεί σοβαρότατο πρόβλημα των οικείων στελεχών, αλλά που σε τίποτα δεν αφορά την ελληνική κοινωνία. Και αν πρόσκαιρα εμφανίζεται ο χώρος αυτός κάπως ενισχυμένος, αυτό οφείλεται στη δυναμική της επιστροφής Παπανδρέου (από το φόβο της πολιτικής του εξαφάνισης φυσικά), πράγμα που όμως όχι απλώς θα “ξεφουσκώσει” γρήγορα, αλλά θα προκαλέσει και περισσότερα προβλήματα από όσα πάει να λύσει.
Το Κομουνιστικό Κόμμα; Μονίμως εκτός σημερινής πραγματικότητας, εξακολουθεί να αναλύει την άκρως πολύπλοκη και γοργά μεταβαλλόμενη σημερινή παγκόσμια οικονομικοπολιτική σκηνή με όρους του 19ου αιώνα και σε κάθε περίπτωση καταγγέλοντας παρά προτείνοντας. Γι’ αυτό και η μονίμως καθηλωμένη πολιτική του δύναμη…
Τα υπόλοιπα “μικρά” κόμματα τα οποία τα περισσότερα από αυτά δεν θα είναι στην επόμενη βουλή, κόμματα τα οποία σε άλλες κοινοβουλευτικές συνθήκες θα μπορούσαν να είναι ο στυλοβάτης της δημοκρατίας και ο εγγυητής όχι μόνο της πολιτικής ομαλότητας, αλλά και αυτής της ίδιας της προοπτικής της χώρας για το αύριο… Αρκεί να δεις πρόσωπα και πράγματα και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο…
Το συμπέρασμα είναι ότι βρισκόμαστε κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο ως χώρα, έχοντας από ανίκανους έως υπερβολικά ανίκανους να παριστάνουν τον πολιτικό, σε μια χρονική στιγμή μετά από 8 χρόνια οικονομικής εξαθλίωσης (των πολλών φυσικά… γιατί οι βολεμένοι δεν εθίγησαν σε τίποτα – το αντίθετο!), σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον το οποίο για πρώτη φορά τα τελευταία 70 χρόνια έχει σοβαρά ευρωπαϊκά προβλήματα (Brexit, Ευρωσκεπτικισμός, οικονομικές κρίσεις, ακραίοι πολιτικοί), αλλά και μια περίεργη και κάπως αλλοπρόσαλλη αμερικανική πολιτική…
Ας ελπίσουμε η καλή τύχη που μας συντροφεύει ανά τους αιώνες, να μη μας εγκαταλείψει ούτε αυτή τη φορά, γιατί αλλιώς…
Ν.Β.