Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Όλοι αυτοί που εκθειάζουν σήμερα την αθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου, το 2012 «έπεσαν να τη φάνε» επειδή έγραψε δημόσια ένα ανέκδοτο που είχε όντως ρατσιστική χροιά.
Οι …”δικαστές” του πληκτρολογίου δεν της αναγνώρισαν κανένα ελαφρυντικό: Ούτε π.χ. ιδιόμορφο χιούμορ, ούτε καλή πρόθεση, ούτε άγνοια της δυναμικής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (το 2011 – 12 η Ελλάδα μάθαινε ακόμα το διαδίκτυο …), ούτε καν …πρότερο έντιμο βίο.
Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να “φάνε” κάποιον, να “καταδικάσουν” από την ασφάλεια του πληκτρολογίου τους, να έχουν κάτι να ασχοληθούν, μήπως και βρουν κάτι να θεραπεύσουν την ανίατη πλήξη τους, πράγμα που το έχουμε βέβαια δει σε πλείστες άλλες περιπτώσεις από τότε, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση με τους στρατιώτες με το σκύλο στην Κόντισα, την Κική Δημουλά το 2012, κ.α.
Μετά από λίγες μέρες ή ώρες κατά περίπτωση, και αφού ο σοφός “λαός” ικανοποιήσει τα ένστικτα του στην ιδιότυπη σημερινή ψηφιακή αρένα του διαδικτύου, όπου ότι θέλεις λες και …όποιος θέλεις είσαι, τα πάντα όλα ξεχνιούνται μέχρι το επόμενο θέμα επικαιρότητας…
Όλοι αυτοί λοιπόν, κοινοποιούν από χτες τη φωτογραφία της αθλήτριας, αγκαλιά με την ελληνική σημαία, με θριαμβευτικά σχόλια, σύμφωνα πάντα με τη γνωστή ελληνική υπερβολή.
Ανάμεσα τους και πολλοί που «προχθές» την έβριζαν για το (ανόητο ομολογουμένως) ανέκδοτο…
Ναι, όσο κι αν δεν μας αρέσει, μπορεί όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα είμαστε “ανθρωποφάγα” χρυσόψαρα…
Το πρόβλημα μας είναι να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε ή ακόμα καλύτερα να κατηγορούμε και να “κανιβαλίζουμε” προσωπικότητες, συμπεριφορές και καταστάσεις ή άτομα – ιδίως πρόσωπα πετυχημένα.
Λίγη ψυχραιμία περισσότερη και στο «κράξιμο» και στους πανηγυρισμούς, όπως επίσης και λίγη μνήμη περισσότερη από … χρυσόψαρο, ποτέ δεν έκανε κακό!
Ν.Β.