Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Έχω βαρεθεί να βλέπω από τα πρώτα λεπτά μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας πολλούς να παπαγαλίζουν για άρθρα 120 και τα σχετικά, τα οποία προφανώς ούτε έχουν διαβάσει ή αν έχουν διαβάσει αδυνατούν να κατανοήσουν.
Στο ίδιο πλαίσιο και όλοι όσοι ζητούν παρεμβάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας κλπ. Μόνο που στο δικό μας πολιτικό – πολιτειακό σύστημα, αυτό απλά δεν μπορεί να γίνει διότι ο Π.τ.Δ. έχει κυρίως συμβολικό ρόλο και όχι ουσιαστικό πολιτικό…
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι ζούμε σε ένα πολιτικό πλαίσιο όπου ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί είναι στην πραγματικότητα φεουδάρχες: Δεν λογοδοτούν πουθενά και είναι απολύτως ελεύθεροι να συμφωνούν, να θεσμοθετούν και να νομιμοποιούν ότι τους αρέσει.
Ακριβώς όπως συνέβη και με το δημοψήφισμα του 2015, όπου άλλη ήταν η βούληση των πολιτών και άλλα συμφώνησε την επαύριο η κυβέρνηση Τσίπρα.
Συνεπώς, καμία, μα καμία δυνατότητα δεν υπάρχει σε ένα τέτοιο πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο διοίκησης να ελεχγθεί / ακυρωθεί / μην εφαρμοστεί συμφωνία ή οποιαδήποτε άλλη πρωθυπουργική απόφαση.
Αυτό ήθελε ήθελε η ελληνική κοινωνία τις προηγούμενες δεκαετίες, πολιτικούς «μεγάλους ηγέτες» (ήταν – δεν ήταν, δεν έχει σημασία) και γι αυτό τους προικοδότησε με εξουσίες μονάρχη… Οπότε, μη διαμαρτύρεστε σήμερα που ένας πρωθυπουργός (και δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά), γράφει στα παλαιά του υποδήματα αυτό που θέλει η κοινωνία και συμφωνεί ερήμην της και εφαρμόζει άλλα…
Είναι μια κακή συμφωνία, ασφαλώς, δεν υπάρχει αμφιβολία – είναι προφανές, αλλά είναι ωστόσο εξίσου προφανές ότι δεν γνωρίζουμε όλες τις πτυχές της.
Και κάτι άλλο: Η υπόθεση “όνομα Μακεδονία” δεν χάθηκε χθες, αλλά το 1997. Ανατρέξτε σε προηγούμενη αρθρογραφία μου για το γιατί. Πολύ απλά θα θυμίσω ότι πολλές χώρες εδώ και χρόνια ήδη αναγνώριζαν τη χώρα αυτή όπως ήθελε εκείνη και όχι όπως θέλαμε εμείς …
Το συμπέρασμα είναι ότι καλώς ή κακώς υπάρχει μια συμφωνία και εκεί πρέπει να μείνουμε.
Η όποια κριτική πρέπει να είναι πολιτική και μόνο, έχοντας όμως καθαρά υπόψη ότι όποιος και να ήταν χθες πρωθυπουργός, ακριβώς τα ίδια θα έπραττε, ακριβώς τα ίδια θα συμφωνούσε…
Ν.Β.